Near Field Communication (skrót NFC - (ang.) komunikacja bliskiego zasięgu) - krótkozasiegowy, wysokoczęstotliwościowy, radiowy standard komunikacji pozwalający na bezprzewodową wymianę danych na odległość do 20 centymetrów.
Technologia jest prostym rozszerzeniem ISO/IEC 14443 (karta zbliżeniowa), która łączy interfejs kart inteligentnych i czytnik w jednym urządzeniu.
Urządzenia NFC mogą komunikować się zarówno z istniejącymi urządzeniami w standardzie ISO / IEC 14443 (karty i czytniki), jak również z innymi urządzeniami NFC, a tym samym są zgodne z istniejącą i będącą już w użyciu infrastrukturą publicznego transportu i płatności. NFC jest przede wszystkim nakierowane na wykorzystanie w telefonach komórkowych.
 |
| Telefon obsługujący NFC |
Charakterystyka
- Zasięg: <20 cm
- Częstotliwość: 13.56 MHz (ISM)
- Pasmo: 2 MHz
- Przepustowość: 106, 212, 424 lub 848 kbit/s
- Tryb pracy:
- Tryb pasywny: Inicjujące urządzenie wytwarza pole elektromagnetyczne a docelowe urządzenia odpowiada modulując to pole. W trybie tym urządzenie docelowe jest zasilane mocą pola elektromagnetycznego urządzenia inicjującego, dzięki czemu urządzenie docelowe działa jako transponder.
- Tryb aktywny: Oba urządzenia: inicjujące i docelowe komunikują się przez naprzemienne generowania swojego sygnału. Urządzenie wyłącza swoje pole elektromagnetyczne, gdy czeka na dane. W tym trybie oba urządzenia zwykle potrzebują zasilania.
- Odbiór i nadawanie w tym samym czasie
