 |
| William Oughtred |
W Europie w początkach renesansu matematyka ciągle ograniczona była przez rzymski system liczbowy i użycie nieścisłego i przydługiego języka zamiast krótkich i ścisłych wzorów. Nie było znaku plus, minus czy x na oznaczenie niewiadomej.
Powszechne używane symbole działań matematycznych, takie jak + i - pojawiły się w matematyce w XV wieku. Po raz pierwszy zaczęto używać ich w handlu. Matematycy przyjęli je od handlarzy, aby tymi znakami zastąpić używane wcześniej litery "p" i "m" dla oznaczenia dodawania i odejmowania.
W opublikowanej w 1489 roku książce, Johannes Widman po raz pierwszy używał znaków "+" i "-" do oznaczania działań matematycznych. Widman nie używał jednak tych symboli systematycznie, znaku "+" używał czasem jako symbolu dodawania, a czasem ogólnie w zdaniu zamiast litery "i". Systematycznie znaków "+" i "-" do oznaczania dodawania i odejmowania zaczęto używać w XVI wieku.
Symbol mnożenia "×" wymyślił angielski matematyk William Oughtred na przełomie XVI i XVII wieku.
W 1557 roku Robert Recorde wprowadził symbol "=" jako znak równości.
W XVI wieku europejska matematyka poczyniła postępy bez precedensu w historii świata. Scipione del Ferro znalazł ok. 1510 ogólne rozwiązanie równania sześciennego. Po raz pierwszy jego wynik opublikował jednak Johannes Petreius w Norymberdze w Ars magna Gerolamo Cardano, wraz z rozwiązaniem równania czwartego stopnia ucznia Cardano, Lodovico Ferrari.
Od tej chwili badania matematyczne nabrały rozpędu, stymulując i będąc stymulowane przez potrzeby nauk przyrodniczych.
Dodatkowo rozwój był wspomagany przez wynalazek druku. Pierwszą wydrukowaną książką matematyczną była Theoricae nova planetarum austriaka Georga von Peurbacha (1472) a drugą wydana w 1478 książka o arytmetyce w handluTreviso Arithmetic. W 1482 Erhard Ratdolt wydrukował Elementy Euklidesa.
Napędzana potrzebami nawigacji i kartografii, trygonometria stała się prężną gałęzią matematyki. Bartholomaeus Pitiscus w 1595 użył tego słowa jako pierwszy, w tytule swego dziełaTrygonometrii. Tablice sinusów i cosinusów Regiomontanusa zostały opublikowane w 1533[48].
Pod koniec wieku, dzięki m.in. Regiomontanusowi (1436–1476) i François Viete (1540–1603), matematyka używała cyfr arabskich i zapisu w formie bliskiej dzisiejszej notacji.
